https://www.youtube.com/watch?v=9Uj0z0KOB3o
5) Waarom is méér delen broodnodig?
6) Kunnen we iets doen aan deze sociale ongelijkheid? Moeten we hier iets aan doen?
7) Ken jij initiatieven waarin mensen met elkaar delen?
8) Hoe kunnen we helpen als het conflict zich duizenden kilometers verderop afspeelt?
Het dagboek van een jongen uit Gaza
Het strand is de enige plek waar je even kunt vergeten dat we opgesloten zitten in deze waardeloze uithoek die Gazastrook heet. Iemand die het niet gezien heeft, kan zich er geen voorstelling van maken. De simpelste manier is door alles op te noemen wat hier niet is, dan krijg je een beetje een idee: geen rivieren, geen bos, geen bergen, geen dalen, geen monumenten, geen spiksplinternieuwe overdekte winkelcentra, geen leuke straatjes met cafés en dure winkels, geen grote parken waar gezinnen kunnen picknicken, geen dierentuinen. De Gazastrook bestaat uit enkel zand, een paar olijfbomen, veel beton en grijze hui-zen. Tienduizenden grijze huizen op een kluitje, zo dicht opeengepakt dat het is om te stikken. Dat doe je hier vrij gemakkelijk trouwens, want afval is er genoeg en bij elke regenbui stroomt het vieze rioolwater onze huizen binnen. Verder vind je hier twee miljoen Palestijnen die dromen van Palestina, van een normaal leven. Voor zover ze niet dromen van het doden van een Israëli of, beter nog, tien Israëli’s.
Haat en vergelding zijn niet duur en overal ver-krijgbaar. Het zijn de enige artikelen die volop in voorraad zijn, samen met wanhoop. En dan de verveling. Hoe draai je dat beest de nek om? Je kan met enkele vrienden stenen gaan gooien naar Israëlische soldaten aan de grens. Als je geluk hebt, is er een buitenlandse cameraploeg in de buurt. Die filmt dan misschien jullie haat. Dan schitter je die avond over de hele wereld op tv. Je doet je T-shirt uit om je spierbundels te tonen. En soms raakt één van je vrienden gewond door een kogel of de huls van een traangasgranaat. Dan steelt hij de show, want de camera’s zoomen op hem in. Maar wat zou het? Al die Palestijnse jongeren lijken toch broers te zijn, niet? Ze zijn onderling inwisselbaar. Eén van hen gedood? Geen probleem, er zijn honderdduizenden vervangers, honderdduizenden figuranten die niets liever willen dan die rol.
Ik word er misselijk van.Er is natuurlijk ook internet, voor degenen die dat kunnen betalen. Je klikt ergens op en je bent ergens anders, de hele wereld ligt aan je voeten. Je vindt er buitenlandse muziek, voetballers, meiden in badpak die naar je lachen, games, de zonsondergang boven Sydney, catalogi van bibliotheken over de hele wereld, films die net uit zijn in Amerika, het weer in Bombay. Een vlucht is het. Een droom. Want in een wereld waar je soms maar twee uur elektriciteit op een dag hebt, word je wel erg vaak met je neus op de feiten gedrukt.Of televisie.
Onlangs was er die Libanese talentenshow waar jongeren de geweldige kans kregen om hun eigen cd op te nemen. Geweldig populair. Tot die leeghoofden, zoals mijn neef Hassan, ertegen protesteerden. Het was onkuis, een slecht voorbeeld voor jonge moslims. Die islamisten slaagden erin het programma uit de lucht te halen. En wij? Wij hielden ons gedeisd. Steeds meer vrienden vinden trouwens dat ze gelijk hebben, Hassan en zijn radicale kliek. Zouden ze? Moe. Dat ben ik. Doodmoe. Van die blokkade, die mijn ouders tot wanhoop drijft, mijn land doet wegzinken in armoede en uitzichtloosheid. Van die avondklok, die me opsluit, terwijl Gaza al een grote gevangenis is. Van deze plek, waar gezond verstand verdwenen is, samen met de toeristen en bloemenwinkels van vroeger. Van de toekomst, die er geen is. Zal ik werk hebben? Een vrouw mogen kiezen van wie ik hou? En nog het meeste: van de angst. De altijd aanwezige, niets ontziende en alles toenij-pende angst.
Gebaseerd op het verhaal van Naïm (Gazaman) uit ‘Ik had een vriend in Gaza’ van Valérie Zenatti.
- Omschrijf het leven van deze jongen in één zin.
- Met welke moeilijkheden heeft hij te kampen?
- Wat zou jij proberen te doen als je in zijn situatie zat?
- Zie je een link tussen de lockdown bij ons en hun situatie?
Hoe zijn Retaj en Yassen erin geslaagd uit de cirkel van wanhoop te geraken?
